به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

از انتخاب «جنگ جهانی سوم»برای اسکار ۲۰۲۳ تا رونمایی از بازیگر نقش شهید بروجردی

تاریخ انتشار: ۱۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۲۰۴۵۲

شهریور ۱۴۰۱  شاهد اتفاقات و برنامه‌های گوناگونی در سینما بودیم که در مورد هر یک از مهمترین و پر بیننده‌ترین برنامه‌ها مطالبی را ارائه خواهیم کرد.

فراخوان سیزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار منتشر شد

دبیرخانه جشنواره مردمی فیلم عمار فراخوان «سیزدهمین» دوره این رویداد سینمایی را در ۵ بخش «رقابت اصلی جشنواره»، «جوایز مردمی»، «فیلم ما»، «اکران مردمی» و «قصه ما» اعلام کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بخش «رقابت اصلی جشنواره» آثار دریافتی با قالب‌های داستانی، مستند، پویانمایی، نماهنگ، تولیدات تلویزیونی، فیلم ما و فیلم‌نامه و در موضوعات «رویای ایرانی»، «نقد درون گفتمانی» «حافظه ملی»، «جنگ اقتصادی»، «جنگ نرم»، «ملت قهرمان»، «نهضت جهانی مستضعفین» و «فتنه ۸۸» با هم به رقابت می‌پردازند.

اعضای شورای سینما منصوب شدند
پس از وقفه‌ای ۱۲ ساله در فعالیت شورای سینما، اعضای جدید این شورا، در احکام جداگانه‌ای از سوی معاون اول رئیس جمهور منصوب شدند.

بر اساس احکام صادره از سوی معاون اول رییس جمهور، محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیمان جبلی رییس سازمان صداوسیما، آیت‌الله علیرضا اعرافی رییس مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه کشور، یوسف نوری وزیر آموزش و پرورش، محمدعلی زلفی گل وزیر علوم تحقیقات و فناوری، حجت‌الاسلام و المسلمین سیدسعید رضا عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، شهاب اسفندیاری رییس دانشگاه صداوسیما و محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی به عنوان اعضای حقوقی جدید این شورا به ریاست معاون اول رییس جمهور معرفی شده‌اند.

همچنین ابوالقاسم طالبی، مسعود نقاش‌زاده، مجید شاه‌حسینی، داوود میرباقری، منوچهر شاهسواری، مریلا زارعی و پوران درخشنده نیز در این شورا به عنوان اشخاص حقیقی معرفی شدند.

«جنگ جهانی سوم» نماینده سینمای ایران در اسکار ۲۰۲۳ شد
میته معرفی نماینده سینمای ایران به مراسم اسکار از بین پنج نامزد نهایی، فیلم «جنگ جهانی سوم» را به عنوان نماینده سینمای ایران برای معرفی به اسکار ۲۰۲۳ انتخاب کرد.

پرویز شیخ طادی سخنگو و عضو کمیته معرفی فیلم ایرانی به اسکار ۲۰۲۳ با اعلام این مطلب گفت: کمیته انتخاب در پی جلسات متعدد و بررسی ۵۷ فیلم حائز شرایط در مرحله اول، ۱۷ فیلم را برای بازبینی انتخاب و پس از بررسی‌های مجدد پنج فیلم را به عنوان نامزد نهایی معرفی کرد.

به گفته شیخ طادی، «موقعیت مهدی» ساخته هادی حجازی، «پسر دلفینی» ساخته محمد خیراندیش، «بدون قرار قبلی» ساخته بهروز شعیبی، «تفریق» ساخته مانی حقیقی و «جنگ جهانی سوم» به کارگردانی هومن سیدی پنج فیلم نهایی هستند که در فهرست نامزد‌های معرفی به آکادمی اسکار ۲۰۲۳ قرار گرفتند.

بلیت نیم‌بها بازهم رکوردمخاطبان روزانه سینمای ایران را افزایش داد
روز سه‌شنبه به‌عنوان روز پرمخاطب سال ۱۴۰۱ در سینما رقم خورد. حضور چشمگیر مخاطبان در سالن‌های سینما برای مسوولان و صاحبان فیلم غافلگیرکننده بوده و نشان از اهمیت و جایگاه ویژه سینما در نزد مردم به‌عنوان یک رسانه‌ای فرهنگی و خانواده محور دارد.

سینما‌های کشور با جذب ۱۷۲،۰۷۴ تماشاگر به فروش ۳۳،۱۴۰،۹۱۰،۰۰۰ ریال دست یافتند و با این حساب سه‌شنبه با رشد ۱۷ درصدی تماشاگران نسبت به هفته گذشته پرمخاطب‌ترین روز سال ۱۴۰۱ معرفی شد.این در حالی است که سه‌شنبه گذشته با استقبال ۱۴۲،۳۵۰ تماشاگر فروش سینما‌ها به ۲۸،۱۷۴،۰۹۵،۰۰۰ ریال رسیده است.

همچنین بسیاری از سینما‌ها دیروز سه شنبه ۲۲ شهریور پرمخاطب‌ترین روز خود در سال را سپری کردند. فیلم‌های «پسر دلفینی»، «ابلق»، «انفرادی»، «دوزیست»، «تی تی»، «علف زار»، «بانک زده‌ها»، «شین» به ترتیب پرمخاطب‌ترین و پرفروش‌ترین فیلم‌های روز گذشته بوده‌اند.

بابک حمیدیان در نقش شهید بروجردی
فیلم سینمایی شهید بروجردی که فیلمبرداری آن به تازگی آغاز شده، دومین تجربه محمدحسین لطیفی در سینمای مقاومت و دفاع مقدس پس از «روز سوم» است. او سال ۸۵ برای این فیلم، سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره فجر را به‌دست آورد.

فیلم شهید محمد بروجردی جدی‌ترین محصول امسال سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که فیلمنامه آن بر اساس منابع مستند و پژوهشی مختلف همچون کتاب «محمد؛ مسیح کردستان» اثر نصرت‌الله محمودزاده و دیگر اسناد تازه یافته، نوشته شده است. محمودزاده همچنین به عنوان مشاور محتوایی با این پروژه همکاری می‌کند.

بابک حمیدیان پیش از این بازی در فیلم‌های دفاع مقدسی را تجربه کرده از جمله «مزرعه پدری»، «چ»، «۵۰ قدم آخر»، «سرو زیر آب» و «طبل بزرگ زیر پای چپ». او همچنین طی دو دهه فعالیت در سینما موفق به دریافت جوایز مختلف شده است. سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل جشنواره فجر برای «چ» و «روز رستاخیز»، تندیس نقش مکمل برای «ریسمان باز» از جشن خانه سینما، دو تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل برای «هیس دختر‌ها فریاد نمی‌زنند» و «چ» از جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران به همراه جایزه بهترین بازیگر مرد برای «هیس دختر‌ها فریاد نمی‌زنند» و «چ» از جشن حافظ، برخی از افتخارات حمیدیان هستند.

بیش از ۱۰ هزار نفر از اهالی سینما عضو صندوق اعتباری هنر هستند
سید مجید پوراحمدی مدیرعامل صندوق اعتباری هنر افزود: ۱۰ هزار و ۷۶۱ نفر از اهالی سینما عضو صندوق اعتباری هنر هستند. همچنین بیش از ۵ هزار و ۷۰۰ نفر از فعالان سینمایی کشور از خدمات بیمه تأمین اجتماعی صندوق اعتباری هنر برخوردارهستند.

وی در ادامه تصریح کرد: در سال گذشته ۸ هزار و ۲۹۳ نفر از اهالی سینما و افراد تحت تکفل برای بهره مندی از خدمات بیمه درمان تکمیلی ثبت نام کردند که در مجموع قریب به ۱۴ میلیارد تومان خسارت پاراکلینیکی، بیمارستانی و دندانپزشکی به صورت مستقیم به این عزیزان پرداخت شده است. همچنین بالغ بر ۸ میلیارد تومان خسارت درمانی در قالب معرفی نامه برای سینماگران بیمه شده، صادر شده است.

«هفته مهر سینمای ایران» در سراسر کشور برگزار می‌شود

«هفته مهر سینمای ایران» به مناسبت روز ملی سینمای ایران و با هدف تحقق استمرار شادابی و پویایی در محیط روانی سینمای کشور و توجه خاص به مقوله عدالت فرهنگی و هنری در دولت سیزدهم در راستای تکریم سینماگران پیشکسوت، فعالان سینمای ایران در رشته‌های مختلف و هنرمندان ایثارگر طراحی و پیش‌بینی شده است.

برنامه هفته مهر سینمای ایران به دبیری دکتر قادر آشنا از ۶ تا ۱۲ مهر سال جاری در تهران و استان‌های مختلف کشور برگزار خواهد شد.

پوستر سی‌ونهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران رونمایی می‌شود
آیین رونمایی از پوستر سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران با حضور مهدی آذرپندار دبیر و مدیران جشنواره، جمعی از سینماگران پیشکسوت و جوان، اهالی رسانه و فعالان فیلم کوتاه همزمان با روز ملی سینما در پردیس سینمایی چارسو برگزار می‌شود.

 

سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۱ با محوریت موضوع تنوع ژانر در سینمای کوتاه برگزار خواهد شد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار هنرمندان صندوق اعتباری هنر جنگ جهانی سوم سینمای ایران اسکار ۲۰۲۳ فیلم کوتاه سه شنبه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۲۰۴۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما بدون چهره کارگر ایرانی

این سوال مطرح است چرا از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری به راه انداختند، داستانی ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند و اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، روز جهانی کارگر، روز ارزش‌گذاری و احترام به تلاش گروه فعال، زحمتکش و ارجمندی از بدنه اجتماع است که در صف مقدم تلاش برای حفظ استقلال اقتصادی کشور قرار دارند. کارگران، در هر صنف و رشته‌ای چه کارگران صنعتی، چه خدماتی و... تنها برای خود و تأمین معاش‌شان فعالیت نمی‌کنند، بلکه تلاش آنها در نگاهی بزرگ‌تر و کلی‌تر، برای همه جامعه است، آنها هستند که نبض اصلی تولید کشور را در دست دارند و بدون تلاش پیگیر و همواره آنان، نمی‌توان به شعارهایی از جنس جهش تولید دست یافت.

خارج شدن تولید از رکود و ارتقای آن نیازمند اجرایی‌شدن مجموعه‌ای از بایسته‌هاست. بخشی از این بایسته‌ها، البته اقتصادی و مدیریتی است. مسئولان باید برای مهار تورم و افزایش ارزش پول ملی تمهیداتی بیندیشند و در خصوصی‌سازی و واگذاری مراکز اقتصادی و کارخانه‌ها به شکلی عمل کنند که حقوق کارگران، ضایع نشود. با همه اینها، همه چیز اقتصادی نیست. بخش مهمی‌ از این مسأله، فرهنگی هم هست. ممکن است بگویید حقوق عقب افتاده کارگر را چه به فرهنگ؟! مسأله اینجاست که اگر فرهنگ تولید و تولیدگرایی، در سرزمین ما به‌خوبی ریشه کند، تولید و فعالان این بخش ارزش واقعی خود را خواهند یافت و تصویر کلی جامعه به سمتی خواهد رفت که یک تلاشگر در یک کارخانه، یک کارگر دلسوز و حرفه‌ای و یک کارفرمای حق‌گزار را به چشم سربازانی در میدان پیشرفت ملی خواهند دید و این گونه است که دیگر به‌راحتی نمی‌شود حقوق کارگر را به عقب انداخت و حق‌شان را خورد. بخشی از این فرهنگ‌سازی را باید هنرمندان کشور به‌دست بگیرند.
 
احتیاط در گفتن از کارگران
واقعیت این است که ادبیات کارگری در کشور ما دارای پیشینه‌ای قابل بررسی است. آثار نویسندگانی چون احمد محمود، علی‌اشرف درویشیان و محمد‌علی گودینی در این زمینه ارزش‌های ادبی و هنری دارد اما این شاخه از ادبیات داستانی ما خیلی زود زیر سایه ادبیات داستانی زبان‌گرا و نیز داستان‌های آپارتمانی رنگ باخت. از سوی دیگر سینمای ایران از همان نخست، چنان دور از فضای واقعی اجتماع بود که در پیش از انقلاب، کلاه مخملی‌ها در آن، چهره پررنگ بودند و در بعد از انقلاب هم بعد از چندین سال دوباره سینمای ما به گنده لات‌های قمه‌کش رجوع کرده است. در چنین سینمایی همیشه کارگر، نادیده گرفته شده است؛ البته از این مسأله هم نباید گذشت که بخشی از نادیده گرفتن فضاهای کار و کارگری در سینما و ادبیات ایران، کژکارکرد ادبیات مارکسیستی است. ادبیات و هنر چپ که تحت تأثیر ادعاهای مارکسیسم، خود را ناجی کارگران و زمینه‌ساز ظهور انقلاب‌های کارگری محتوم در جهان می‌دانست، تا توانست از نام کارگر استفاده کرد. این‌که کارگران در جوامع کمونیستی همچنان همان موجودات استثمار شده پیشین بودند، بدون این‌که امیدی به آزادی بیان و رفاه اجتماعی داشته باشند. سینماگران و ادیبان ایرانی از بیم این‌که به مارکسیسم متهم شوند، در نزدیک‌شدن به مسأله کارگران با احتیاط بسیار عمل کردند. 
 
کارگر در سینمای ایران، بی‌چهره است
در سینمای بعد از انقلاب، با وجود این‌که کارگران خود از قشرهایی بودند که از نخست، همدل و همپای انقلاب بودند و در دوران سخت مبارزه با پیوستن به اعتصابات سراسری در فلج کردن نظام شاهنشاهی نقشی پیشرو داشتند، این کم‌اعتنایی به کارگران ادامه داشت. شاید با قدرت گرفتن چپ‌های اسلامی‌ در دوره‌هایی از حیات جمهوری اسلامی، انتظار این بود که ادبیات و فرهنگ کارگری جانی بگیرد اما در همین دوره‌ها هم تکنوکرات‌های راستگرا بخش مهمی‌ از قدرت را به‌دست گرفتند و فرهنگ و هنر در دوران استیلای آنان بیشتر به سمت فضایی رفت که آنان به‌دنبال آن بودند، فضایی که در آن تولید و کارگر و چیزهایی از این دست اولویتی نداشتند. نتیجه این غفلت طولانی در پرداختن به کارگران در سینمای ایران، این شده است که در سینمای ایران ما قهرمان یا چهره برجسته‌ای که کارگر باشد، نداریم. کارگران در سینمای ایران نه‌فقط مورد توجه نبوده‌اند، اصولا بی‌چهره‌اند. همین الان اگر بخواهید چهره‌های سینمایی برجسته در حوزه‌های مختلف را در ذهن مجسم کنید، نمونه‌هایی به ذهن‌تان می‌آید. مثلا چند کارمند شاخص، پزشک شاخص، نظامی‌ شاخص و... اما یک شخصیت سینمایی شاخص که کارگر باشد به ذهن نمی‌آید. کارگران در سینما همیشه حاشیه بوده‌اند و به همین دلیل برجسته نشده‌اند و تصویری از آنها در ذهن نمانده است. 
 
کارگری که هست، کارگری که دیده می‌شود
فهرستی از فیلم‌هایی را که شخصیت اصلی آنها کارگر بوده است، مرور کنیم: «جنگ جهانی سوم» هومن سیدی،«روسری آبی»، «زیر پوست شهر» و «قصه‌ها» رخشان بنی‌اعتماد، «اینجا بدون من» بهرام توکلی، «کارگر ساده نیازمندیم» و «زندگی جای دیگری است» منوچهر‌ هادی، «زندگی ادامه دارد» عباس کیارستمی، «بادکنک سفید» جعفر پناهی، «جمعه» حسن یکتاپناه، «زمانی برای مستی اسب‌ها» بهمن قبادی، «آبادانی‌ها» کیانوش عیاری، «دان» ابوالفضل جلیلی، «آتشکار» و «خواب تلخ» محسن امیریوسفی، «چندکیلو خرما برای مراسم تدفین» سامان سالور، «چند می‌گیری گریه کنی» شاهد احمدلو، «چهارشنبه‌سوری» و«جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی، «باد در علفزار می‌پیچد» خسرو معصومی، «تنها دوبار زندگی می‌کنیم» بهنام بهزادی، «محیا» اکبر خواجویی، «هیچ»، «استراحت مطلق» و «بیست» رضا کاهانی، «کیفر» حسن فتحی، «دیگری» مهدی رحمانی، «لطفا مزاحم نشوید» محسن عبدالوهاب، «آقا یوسف» علی رفیعی، «آلزایمر» احمدرضا معتمدی، «شیفت شب» و «سوت پایان» نیکی کریمی، «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی‌کیا، «مرگ کسب و کار من است»، «مردی که اسب شد»  و «همه چیز برای فروش» امیرحسین ثقفی، «جیب‌بر خیابان جنوبی» سیاوش اسعدی، «حوض نقاشی» مازیار میری، «چندمتر مکعب عشق» جمشید محمودی،  «ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه» ابراهیم ابراهیمیان، «انتهای خیابان هشتم» علیرضا امینی، «پنج‌ستاره» مهشید افشارزاده، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «چهارشنبه 19 اردیبهشت» وحید جلیلوند، «ابد و یک روز» و «برادران لیلا» سعید روستایی، «سینما نیمکت» محمدرضا رحمانیان، «برادرم خسرو» احسان بیگری، «به یک کارگر ساده نیازمندیم» پدرام کرمی‌ و... .

معادل‌سازی کارگر و فقر
در اغلب این فیلم‌ها، کارگران موضوع فیلم شده‌اند تا وضعیت اقتصادی وخیم، شوربختی و بی‌پولی‌شان به‌تصویر درآید. در بیشتر فیلم‌های سینمای ایران، کارگری و فقر معادل هم قرار گرفته‌اند و در نتیجه این فقر است که آنها گاه دست به کارهایی می‌زنند که برای‌شان دردسرساز است. کارگر در بیشتر فیلم‌های ایرانی، به‌خاطر شرافتش در انجام دقیق و درست کارش با وجود کم بودن حقوق و مزایایش تصویر نشده است.  البته که وضعیت اقتصادی بسیاری از کارگران ما قابل قبول نیست اما اگر سینمای ایران چشمش را روی این قشر شریف بهتر می‌گشود، سوژه‌های تازه و جذابی در زندگی همین قشر می‌دید. 

چرا این کارگران را ندیدید؟
این سؤال مطرح است که چرا داستانی از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری را به راه انداختند، ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند اما اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ (نیاز به توضیح نیست که فیلم‌هایی مانند پالایشگاه را دچار ضعف مفرطند، محسوب نکرده‌ایم)، کارگرانی که با هوشمندی و خلاقیت، دستگاه‌های از رده خارج را نوسازی کردند یا با اختراعات و ابتکارات خود، به افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی کشور کمک کردند، ارزش توجه نداشتند؟ سینمای ایران باید این غفلت تاریخی را جبران کند و دوباره در تعریف و توجه خود از جامعه کارگری تجدید‌نظر کند. 

مسیری که برگشت
سینمای انقلاب اسلامی در سال‌های نخست حرکت خود، چشم بینایی درباره قشرهای مختلف اجتماعی داشت و با شکار داستان‌هایی از دل جامعه،سعی می‌کردچتری فراگیربرای همه اقشاراجتماعی داشته باشد.این امر از یک سو به وسعت نگاه و اطلاعات فیلمسازان برمی‌گشت و از دیگر سو به شرایط اجتماعی که درآن سهیم بودن همه اقشار واصناف برای سرپا نگه داشتن کشور در گرماگرم نبردی سخت و جنگی تحمیلی مشخص بود.ساخت فیلم‌هایی همچون «شیلات» به کارگردانی رضا میرلوحی و نویسندگی محمد بلیش مازندارانی، محصول سال 1362 با بازی ماندگارزنده یاد داوودرشیدی درباره کارگران شیلات وهمچنین«ترن» به نویسندگی و کارگردانی امیر قویدل محصول سال1366بابازی فرامرز قریبیان وخسرو شکیبایی درباره کارگران خط آهن، نمونه‌هایی از این دست فیلم‌هاست. هردو فیلم که با وجود گذشت چهار دهه از ساخت‌شان هر دو دیدنی و سرپاست، به نقش مستقیم و مهم کارگران در انقلاب توجه دارند، فیلم‌هایی که همچنان هم به لحاظ قصه وکشش داستانی مخاطبان رابه دنبال خود می‌کشانند، هم داستان‌هایی کاملا ایرانی وبومی دارند وهم البته به نقش مهم وسازنده کارگران گمنامی می‌پردازند که درمسیرپیشبرد اهداف انقلاب مؤثر بوده‌اند. این مسیر درسال‌های دهه70، ادامه نیافت وسینمای ایران به مسیری دیگر افتاد وفیلم‌هایی چون ترن و شیلات، فقط در خاطره تصویری مردم ما قرار دارند. 

منبع: جام‌جم آنلاین

انتهای پیام/